neş’e, umut, bir telaş
zamana vurulan bir pranga,
bir zincir yavaş yavaş..
ben yatarken düşler toprak
senin gözlerin ihtiyaçtır.
hayâl tabut, kefenim güneş
derler ki zaman ilaçtır.
ağaçlar, kuşlar kanatlanır, kuşağı göklerin.
atılır boylu boyunca fişekler
mavi, sarı, leylak…
üstüne çiçeklerin.
rüzgara kapılmış bir tüy gibi hafif
bir zeynep kız kadar naif
esen meltem kadar hürsün
bir gül kadar zayıf…
neyzen üflesin hayatı
sen yaşa…
ben bir nota olurum
sendeki bu tatlı telaşa…
