Cengiz Özkan Bir ay doğar geceden
Memede ağıt
Sabah açıldı gözlerim sen yoktun.
İlk nefesim karışırken havaya
gün doğmuştu ben seni düşündüm.
Kollarımı açtım güneşe yine sen yoktun.
Toprak kırmızı bakıyordu bana
ve ellerim üşümüştü,
anamı düşündüm.
Başaklar beyaza çalmıştı sarıya küsmüş,
yollar rüzgarda dalgalanıyordu.
Hilal kesiyordu sanki ufku ortadan
balamı bana vereni düşündüm.
Yaş aktı gözümden yakıştıramadım.
Akardı oysa seller gibi,
rüzgardandır dedim tertip
yüzüne bakamadım
Bir bulut gölge verdi başıma
ben ona selam.
Sonra aldı başımı bir türkü
yakanı düşündüm.
Bağlama telleri dolandı boynuma
yutkundukça dağlandı göğsüm.
Son nefesim karışırken havaya
seni düşündüm.
Kırmızı toprağa akıyor,
hilal toprağı kesiyordu.
Başaklar selam durmuş
bana bakıyordu.
Ellerim üşümüştü
Anamı, balamı, seni
seni bana vereni düşündüm.
Ben otuzdan önce senden sonra
toprağın kucağına sensiz düştüm.