Monoblog

Umudu yaz
birkaç kelime ile.
Olmadı hikayeni bul.
Yetmezse bir sonraki roman olsun.
sen aslında
bir aşk,
bir düş,
belki de
sınavları geçilen ama
mezun olunamayan bir okulsun.

Sorgu meleği yanına varmadan
koş git gideceğin yere
seni baştan sarmadan
var git gideceğin yere
güneş batmadan
sonrasında düş yollara bilmeden
özgür,
başıboş
ve uykusuz
zamanın dolmadan.

Ne istersin
zamanını sorma
deme ki seni bilmez bu gözler
deme ki bilsin
bilsin ki sevsin.

Soğuk var yakında
o binanın ardında
kol kola yolun karşısına geçer bir çocuk
çocuk üstünde eski bir gocuk
yakasında bir nazar boncuğu
korur öcülerden bu çocuğu
bulut sen ona bakma yağmaya devam et
naz etme kar tanesi
bekleme davet
çıkmaz ayın çarşambası sende katıl
arap kızı üşüme ona sarıl

Evin yanında bir köşeden
dönerim derken inceden
ve nasılsa her sabah doğan güneşten
bağımsız, serseri…
işte öyle bir gölge peşinde koşarken
sana dokundu elim
belki bilmeden.
sonra nasıl olduysa
çarptın öfkeni yüzüme
kendine duyduğun.
mahallenin delisine
belki köyün abdalına değdin
belki bana
değdin
değme!
zamansız aşkların öznesi olmaya gönüllü değilsen
sözlerime değme
sahipsiz bakışların yolu olmaya istekli değilsen
gözlerime değme
anlamsız hallerin berduşu olmayacaksan
halime değme
bırak ben orada iyiyim
bırak bu sefer sensiz gideyim!

güzel kadın
caddeyi yarılamıştı ardında gözler.
yarılamıştı şişeyi
dudaklarında sözler
güzel kadın
yaralanmıştı
ölmüştü
yola düşmüştü
güzel kadın böyle ölmek için mi büyümüştü?

Sade
belki ateş kırmızısına yanık
değdiği ne varsa yakıp geçen bir kız gibi
ya da
yok
başını çevirdiğinde göreceğini sandığın kadar alışık
her zaman yanında gibi sen
beyaz
yok gibi, kayıp gibi
bilmediğin bir adresi aradığında seni karşılayan arkadaş gibi
tanıdık
mucize
tepeyi aştığında güneş var ya doğan yüzüne
aydınlık ama uzak
onun gibi
acayip
sen gibi

Sen bükme boynunu
o dik durmak için var
eğer ki acın varsa derinde
vurmuşsa karaya umutların
deme ki bitti
başlasın yeniden
sonra zayıf düşersin
düşme toprağa çiçek kız
yürü yürüdükçe dikleneceksin
yoluna diken çıksın
kaçma
batarsa güçlenirsin
deme ki ben yoruldum
bil ki çiçek kız sen
sevdayla yoğrulup
aşkla doğruldun.
Nazende Sevgilim-Figen Genç

halihazırda
hazırolda
saraylara nazır bir manzarada
çulsuz bir aşık gibi
özgür ama dimdik
durmak gerek
bir ara
bir arada…

Alacaksın karşına seni
soracaksın sen kimsin
belki cevap bulacak belki kaçacaksın
çoraplarından nefret edecek
ayakkabılar alacaksın
keramet postunda zannedeceksin
sonra uyuyamayacaksın
ya da
çok uyuyacaksın
belki duyacaksın kendine dediklerini
kapatacaksın kulaklarını belki
ama sen zaten kendini bişey sanacaksın
ya da hiç birşey
deniz kenarına uzanacaksın
belki
denize
gökten üç elma düşürecek kalbin
biri sana
biri sen dediğine
pes demeyeceksin
dikine dikine
gideceksin kendine