monolog / aşk, hücreler ve hayat

aşıksan mı
bu bir hücre meselesi
aklım reddetse, kalbim istemese
hücrelerime işlemiş artık
aşk buna karşılık gelecek kadar güçlü bir kelime değil
bir insandan uzak kalmak dayanılır bişeydir
kendisinden nasıl uzak kalsın insan
bu akıl mantık alacak bişey değil
bu sevgi ile aşkla izah edilecek bişey değil
buna kelime aramaya bile gerek yok
bu hayat meselesi

hayat iki nefes arası zamandır
biri ilk
biri son

arası teferruat

ilk nefesi farketmezsin
son nefes dikilir karşına
ve derki
artık senden vazgeçiyorum

insan bi kere ölür
bedenen
zannederiz ki yaşarken ölmek yoktur

son gördüğüm şeyin
hep onun gözleri olacağını düşünmüşümdür
hala inanıyorum en son onun gözlerini göreceğim

kim bakarsa baksın
onun gözleri ile bakıyor kim bakarsa baksın

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir