Kuytu

Bir kuytuda göz ucuyla bakılan
sissiz bir sabah gibi
sessiz
ve uzaklardaki bir soğukluk kadar
çiğsiz
vuruyor şakağıma
yabancılığı sensizliğin.
.
bakakalınan körpe bir dal gibi
kırık
birbirine sırtını dayamış çakıl taşları kadar
dökük
belki bir hesaplaşmanın içe dönük
.
vadisinde volta atıyormuş
öyle görmüş devriyeler
.
uçsuz KUCAKSIZ kimliğimi…

“Kuytu” üzerine bir yorum

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir